28 oktober 2018, Remscheid – Duitsland. 63,3 km.
Er stond nog 1 wedstrijd op mijn lijstje die ik nog moest afmaken. Normaal gesproken loop ik een wedstrijd maar 1 keer. Genoeg nieuwe wedstrijden en nieuwe omgevingen om te lopen en te ontdekken. behalve als ik de afstand waar voor ik mij heb opgegeven niet heb gehaald. Dan komt hij op de lijst van wedstrijden die ik nog eens moet uitlopen. En uiteindelijk stond daar nog maar 1 wedstrijd op. De Röntgenlauf. Een wedstrijd van 63,3 km rondom het heuvelachtige Remscheid. In 2011 kwam ik niet verder dan 42 km. En eigenlijk had ik na 15 minuten nadat ik gestopt was al weer spijt, maar toen zaten we alweer in de auto op weg naar huis.
En nu is het dan zover en sta ik aan het begin van de 63,3 km. Eerst heuvel op en heuvel af naar het oude centrum om weer heuvel op en heuvel af na 5 km opnieuw langs de startplaats te lopen. Natuurlijk flits het weer door mijn hoofd: Heb ik voldoende getraind?
Ik begin voor mijn doen erg rustig en merk alweer snel het plezier van het berg op lopen en het lastige berg af. Genieten van de omgeving en het mooie droge weer. Tegelijk met de ultra zijn ook de halve marathon lopers gestart en dus is het erg druk, zeker op de smalle paadjes.
Maar eenmaal voorbij de 21 km wordt het heerlijk rustig en slingeren we rustig door het bosrijke landschap met af en toe een stijl klimmetje. Met een goed gevoel kom ik aan op de plek waar ik de vorige keer ben uitgestapt. 42 km en alles gaat uitstekend. Even wat drinken en eten en dan door voor de laatste 21 km om in de laatste 8 km de bekende man met de hamer tegen te komen. Niet de conditie maar de benen voelen helemaal leeg en het lekkere tempo is er in eens helemaal uit. Een soort overleven tot aan het eind. Niet meer letten op snelheid, mooi lopen maar gewoon die finish halen.
Nog 2 km en ik loop nog steeds in de bossen. Waar is die finish plaats. ik moet toch ergens huizen zien. Nog 1 km en nog steeds alleen maar bomen en kleine heuveltjes. Klopt de afstand op mijn nieuwe horloge dan niet? De hele tijd was hij exact gelijk aan de afstandsborden van de wedstrijd. Waar is die finish. Altijd grappig aan het eind van een lange wedstrijd dat ik mij kwaad maak dat de finish net iets verder weg ligt dan dat ik verwacht. En net op dat moment zie ik mijn vrouw. “Je bent er, je hebt het gered”! ja mooi maar waar is die lijn!! Ineens zie ik de finish en de mensen en 5 tellen later ben ik binnen. 7 uur en 40 minuten. Top. de laatste onafgemaakt wedstrijd afgestreept.
Volgende op de agenda? De Brixen trailmarathon 2019 in Italië 42 km alleen maar bergop!
