Het staat er toch echt DNF oftewel did not finish.
Vanaf november 2023 gestart met het trainen voor de HöchKonigman trail 50 km. Zelfs weer een abonnement genomen op een sportschool met PowerMill. Dit is eigenlijk een roltrap die naar beneden gaat en waar je dus steeds ophoog loopt. Een mooie training voor de bergen.
Ik heb er zin in en ben er klaar voor. De afstand is geen probleem en in de bergen is het altijd afzien.
Onderweg naar Oostenrijk krijg ik al berichten van regen en kou in Duitsland en Oostenrijk. Ah dat is jammer maar ja, als je eenmaal aan het hardlopen bent dan maak de regen en de kou niet zo veel uit. En optimistisch rijden we rustig naar de eindbestemming Maria Alm. Daar hebben we een heerlijk appartement op 200 meter van start finish en het weer is heerlijk!
Toch wordt er de volgende dag regen verwacht. Ook bij het ophalen van het startnummer wordt hier nog eens op gewezen en er wordt scherp gecontroleerd of je de verplichte items bij je hebt. Regenjas, een fluitje en voldoende eten en drinken. Gelukkig passeer is gemakkelijk de controle en ben er klaar voor. Morgenochtend om 7 uur is de start.
Als ik in de nacht wakker word hoor ik al het ruisen van de regen en de volgende ochtend regent het nog. De mooie bergen van gisteren zijn geheel gehuld in wolken en mist. Het is nog koud en we lopen naar de tent bij de start. Het is te nat om buiten te blijven staan. Bij de briefing wordt gewaarschuwd voor regen en kou en gladde en slipperige paadjes. Maar dat komt wel goed, als we maar eens onderweg zijn.
Toch heb ik een onbehagelijk gevoel als ik door de tent kijk. Eigenlijk iedereen draagt een merk regenjas. Dan kijk ik even naar mijn eigen regenjas van €12,50 “hmmm” had ik dan toch een betere regenjas moeten kopen? Maar dat is nu te laat. Kooske heeft nog een plastic regencape bij zich van een buiten evenement. Hup die trek ik er nog maar overheen. Korte broek? Is dat verstandig? Ach allemaal te laat want we gaan starten!
En zo gaan we rennend het dorpje uit. En dat is ook direct het laatste gedeelte waar we kunnen rennen, want al snel komen we op de smalle single trails uit waar vooraan een aantal nog rennen maar de grootste groep begint met stevig wandelen. En zo ga ik met de stroom mee. En zeker als we de trapjes tegenkomen waardoor je de diverse afzettingen kunt passeren staan we een lange tijd stil. Dan weer door stappen en weer stilstaan. Soms gaat het even naar beneden en dan kunnen we weer hardlopen maar het is maar van korte duur. Als we eindelijk de eerste 13 km hebben gelopen (de eerste checkpost) ben ik koud en totaal nat. Ik heb mijn bril maar afgedaan want zweet en regen is geen gelukkige combinatie voor een bril. En geen droge draad om hem weer enigszins doorzichtig te maken. Maar het duurde wel even om te focussen en een stukje berg af te rennen met modder en boomstronken.
En nu? de route is mooi en de omgeving ook, al zie ik er niks van, maar ik ben gewoon niet goed voorbereid op deze omstandigheden. Door de trapjes blijft de grote groep bij elkaar en kun je geen eigen tempo draaien. Geen goed materiaal voor deze omstandigheden en dat is gewoon mijn eigen fout. Want de rest leek wel goed voorbereid. Benen voelen nog steeds uitstekend maar het is goed zo. Weer een les geleerd.
Als Kooske mij ophaalt heb ik er helemaal vrede mee waar ik vroeger vaak sacherijnig reageerde als ik een wedstrijd niet kon uitlopen.
De volgende dag direct een regenjas gekocht voor trailrunning. Dus staat de HöchKonigman weer op mij lijstje om af te maken. Hopelijk dan wel met mooi weer en mooie vergezichten.
Als we de volgende dag Oostenrijk verlaten horen we al van overstromingen in Zuid Duitsland en later in de week zou ook Oostenrijk te maken krijgen met overstromingen. Ach dan is een DNF geen ramp.
