6 juli 2019, brixen Italië . marathon bergop naar 2.500 m. www.brixenmarathon.com
En daar sta ik dan. Op het marktplein van Brixen, met de bekende geluiden van de wedstrijd. De vertrouwde beelden van medelopers, spandoeken, startbogen waar we straks onderdoor lopen. En altijd weer die twijfel. Heb ik voldoende getraind. Zal het gaan. Hoe steil zullen de beklimmingen zijn?
De laatste training was de Stroe trail. Een kleine gezellige trail die prima verliep. Maar ja, die was vlak en maar 23 km.
De Brixen marathon hebben we mooi midden in onze vakantie gepland en zo als iedere jaar zijn we op de fiets. Dit keer vanuit München naar Oosterrijk en via de Brennerpas naar Brixen. Een mooie voorbereiding en training voor de benen.
En dan het start schot. De eerste 5 kilometers zijn redelijk vlak dus dat is even lekker inlopen maar dan begint het al snel te stijgen.
Ach ik zou hier nog uren over kunnen schrijven maar het werd steeds zwaarder. Het is warm en het is één lange klim naar boven. 13 km. Begin van de kabelbaan en even aangemoedigd worden door Kooske. Na 20 km zal ik haar weer even zien. Na ongeveer 27 km lopen zien we de Plosen hutte. Eh, maar dat is toch onze eindbestemming? Dit wordt bevestigd maar helaas hebben we nog 14 km te gaan en dus gaat het ineens omlaag om na 33 km aan te komen bij de eindhalte van de kabelbaan met veel restaurants en ook veel mensen. Heel gaaf, maar Kooske heeft daar al haar overredingskracht nodig om me te laten besluiten om toch ook de laatste 9 km ( dit is het zwaarste en steilste gedeelte van de wedstrijd) te lopen. In mijn hoofd zat ik al weer in de kabelbaan naar beneden.
De bomen zijn weg en langzaam komt de finale. Ahh ik zie al zo’n mooi kerstboom zigzag pad met helemaal bovenaan hele kleine mensjes. Ik hoor de koeienbellen luiden. Pfff daar moet ik nog helemaal naar toe.
Stapje voor stapje, bochtje naar bochtje kom ik eindelijk boven om daar te zien dat er nog zo’n mooie kerstboom zigzag pad zichtbaar wordt. Kom op!! nog één maal. Nog langzamer schuifelen we voort. Van rennen is geen sprake meer en niemand haalt nog iemand in.
Dan eindelijk boven. Nog 1 km redelijk vlak en we kunnen weer hardlopen! Of wat er een beetje op lijkt.
Finish!! Na 7 uur en 40 minuten.
Wat een wedstrijd… Het leuke van zo’n wedstrijd is dat je op een bergtop eindigt en dat je daarna mag terug lopen naar beneden naar de kabelbaan. Maar de kick van het uitlopen is zo groot dat dat ook nog wel lukt…
De rest van de vakantie kan beginnen. 1 dagje rust en dan verder op de fiets.